Op 14 februari 2006 werd ik moeder. Op dat moment had ik nog niet in de gaten dat dit alles in mijn leven zou veranderen. Het leek best vanzelfsprekend voor mij om een moeder te zijn. In feite wist ik weinig over het moederschap. En in feite had ik weinig nagedacht over de impact op mijn leven en had ik ook nog niet echt bewust

een plan of ideeover hoe ik dit met mijn -nu inmiddels ex-partner- zou willen vormgeven.

 

In 2008 en 2010 en later nog in 2015 werd ik nog drie keer moeder. Ik ben moeder van vier hele mooie zonen. En sinds 2019 ben ik niet meer samen met de vader van mijn kinderen.

 

Met vallen en opstaan heb ik meer geleerd over het moederschap. Er is niet een goede manier om moeder te zijn. Zo is er ook niet de 'foute' manier. Moeder worden en groeien in het moederschap is een uniek proces. Het voltrekt zich in jezelf en in relatie met je kind, je partner en je omgeving. We leven in een tijd dat alles mogelijk lijkt, maar komen er in de praktijk achter dat die vrijheid toch beperkt is. Het was voor mij vaak dat ik achter de feiten aanliep, of zelfs overgenomen werd door de waan van de dag. Grote wensen maakten plaats voor kleine momentjes voor mezelf die ik leerde koesteren. Ik leerde langzaam mezelf kennen in de nieuwe rol van moeder. Hoewel ik mezelf in mijn nieuwe rol leerde accepteren, merkte ik dat onze maatschappij niet bepaald moeder-vriendelijk is. Het voelde zelfs soms als een nadeel dat ik moeder was. Ik durfde mijn zwangerschappen niet in volle glorie te delen op mijn werk en zo werden ze ook niet ontvangen. Toen ik nadat ik mijn contract niet werd verlengd na mijn tweede zwangerschap, thuis werkte (in mijn Moederbedrijf) vroegen mensen zich af of ik het niet zonde vond voor mijn persoonlijke ontwikkeling omdat ik nu niets meer deed. Ik leerde ook andere moeders kennen die zich herkenden in mijn verhaal.

 

Voor mij betekende mijn moederschap heel veel. Ik kon me op dat moment geen plek voorstellen waarin ik belangrijker werk zou kunnen doen dan dat ik thuis deed. Het voelde alleen niet als werk. Ik voelde me zelfs een beetje nutteloos en betekenisloos. Ik realiseerde mij pas later dat dit kwam door de maatschappij die vrouwen in hun rol als moeder niet waardeert. En dit ook openlijk zo communiceert. Vrouwen moeten meer bijdragen aan de maatschappij; alsof het grootbrengen van kinderen niet een belangrijke bijdrage is. Het idee van het MoederBedrijf ontstond toen. Ik wil iets betekenen voor moeders. Ik wil dat ze zich gezien en gewaardeerd voelen. Ik wil aan moeders leren hoe ze authentiek vorm kunnen geven aan hun MoederBedrijf. Ik wil dat ze leren hun gevoel te volgen en daarop te vertrouwen. Ik wil dat elke moeder weet dat er geen standaard manier is, ookal doen opvoedboeken ons dat soms wel geloven.

 

Mijn kinderen doen en deden het niet altijd goed in de ogen van de maatschappij. Ze kwamen thuis te zitten van school. Ik werd thuisonderwijzer. Ik leerde dat wat goed is voor het ene kind niet werkt voor het andere kind. Ik werd oordeellozer en meer ondersteunend naar het zien van ieders eigenheid. Met deze ervaringen wil ik moeders helpen om de weg terug naar zichzelf te vinden. Die weg is altijd de juiste.

Ookal is die anders dan die van een andere moeder.